Χθές

Χαράζει η σκέψη μέσα σ΄άγριο τοπίο
που ελλείψεις ταξιδεύει.
Φωτίζει μέσα σε γεμάτο χθές,
με αισθήσεις τυλιγμένο
που χαραμίζουν ύπαρξη αλλά γεννούν ελπίδες.
Αστράφτει ο έρωτας..
στης γειτονιάς τα πάθη,
Και φτερουγίζει η λησμονιά
καθώς ντύνεται μέρα.

Πιο πέρα,
περπατάς εσύ και ξετυλίγεις μύθους
κρυμμένους σε φεγγάρια ,
σε δάση άδεια από κλαριά
άδεια κι από αγάπη.
Δανείζεις χρώμα στο νερό
που τρέχει στη ματιά σου,
δίνεις στον πόθο σου παλτό
να μην κρυώνει η νύχτα..
τραγούδι πλέκεις στα πουλιά
να σου κρατάν παρέα.

Ξάφνου,
το χθές σηκώνεται
τρέχει προς τη μεριά μου,
φοράει ρούχα δανεικά
και στέκεται εμπρός μου,
αλλάζει μάτια και μαλλιά
να μην τ αναγνωρίσω
και κρύβεται από το φως,
καλώντας το σκοτάδι.

Άνεμος τότε γίνομαι
και φεύγω μακριά του,
όλες τις έννοιες μου πετώ
κι αδειάζω στη σκιά του
άγκυρες μάγισσες του νου,
που ψάχνει να βυθίσει
στου σήμερα την αγκαλιά,
που με ζεσταίνει πάλι!