Δωρα απροσμενα
Νυχτωνει.
χαθηκε η μερα.
Σωθηκε ο χρονος.
Γεμιζω αμφιβολιες παλι που διωχνουν το φως καθως με πλησιαζει.
Πεφτω παλι και σηκωνομαι μπροστα σου.
Παλι λειπεις.
Με ζεσταινει ακομα η φωτια σου κι ας τη σβηνεις
Με ζεσταινει κάθε σου φλογα που τρεμοπαιζει στα ματια μου.
Με καιει το συρταρι με τα ξυλα,τα ξυλα που γεμισαν κάθε σκεψη
Ξυλα γυμνα και ζαρωμενα,όπως τα λογια σου.
Δεν θυμασαι.
Εγω όμως θυμαμαι.
Ενας αερας φυσα τωρα παρελθοντος χρονου και με ξεριζωνει
Λεξεις,ιδεες,αναμνησεις σβηνουν και χανονται.
Κοντοστεκουν ,ξαναρχονται δειλες και ξεραμενες.
Σαν τα ξυλα που μου αφησες στο συρταρι.
Δεν τα εχω πειραξει από τοτε.
Κι ας κλεβουν χωρο απ τη σκεψη μου
Γεμιζουν τη δικη σου που είναι αδεια από παρελθον.
Σε βαραινει το παρελθον,χορταινεις με παρον,ψαχνεις μελλον.
Ζωης σημαδια εχω πανω μου κι αυτό μου φτανει.
Ζωης πικρης γεματη γλυκα .
Γλυκαινει την υπαρξη μου η απορριψη
Φερνει στα ποδια μου τον κοσμο
Πιο ελαφρυ,γιατι λειπεις εσυ
Με εξτρα γεμιση εκπληξεις.
Ατοφια σχεση ζωης
Ερωτα πριν και μετα..
Τρίτη 25 Μαρτίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου