Χθές

Χαράζει η σκέψη μέσα σ΄άγριο τοπίο
που ελλείψεις ταξιδεύει.
Φωτίζει μέσα σε γεμάτο χθές,
με αισθήσεις τυλιγμένο
που χαραμίζουν ύπαρξη αλλά γεννούν ελπίδες.
Αστράφτει ο έρωτας..
στης γειτονιάς τα πάθη,
Και φτερουγίζει η λησμονιά
καθώς ντύνεται μέρα.

Πιο πέρα,
περπατάς εσύ και ξετυλίγεις μύθους
κρυμμένους σε φεγγάρια ,
σε δάση άδεια από κλαριά
άδεια κι από αγάπη.
Δανείζεις χρώμα στο νερό
που τρέχει στη ματιά σου,
δίνεις στον πόθο σου παλτό
να μην κρυώνει η νύχτα..
τραγούδι πλέκεις στα πουλιά
να σου κρατάν παρέα.

Ξάφνου,
το χθές σηκώνεται
τρέχει προς τη μεριά μου,
φοράει ρούχα δανεικά
και στέκεται εμπρός μου,
αλλάζει μάτια και μαλλιά
να μην τ αναγνωρίσω
και κρύβεται από το φως,
καλώντας το σκοτάδι.

Άνεμος τότε γίνομαι
και φεύγω μακριά του,
όλες τις έννοιες μου πετώ
κι αδειάζω στη σκιά του
άγκυρες μάγισσες του νου,
που ψάχνει να βυθίσει
στου σήμερα την αγκαλιά,
που με ζεσταίνει πάλι!

΄Ωρες

Ακούω πάλι ,
τις σιωπές μιας ύπαρξης
γεμάτης με χειμώνες,
χειμώνες,
που παγώνουν κάθε σκέψη
και στρώνουν άσπρο κάθε ιδανικο..

περνούν οι ωρες αμέριμνες ,
στην πόρτα σταματούν
πριν μπουν,
να ξαποστάσουν,
κι ύστερα ..να χαθούν.

Κι εσύ,
αυτές τις ώρες κοσκινίζεις..
γίνονται μέρες ,μήνες ξαφνικά
και ψάχνεις τέλος, δίχος τέλος,
για να κρύψεις,
οσα δεν έζησες μια νύχτα,
σαν σκιά..


κι αυτή η φωνή που σου φωνάζει,
φεύγω,
είναι του κόσμου η κουρασμένη ανατολή,
χαράζει πάλι,
μες στα αστέρια τ'ονομά της,

να σου θυμίζει,
πως κοιμήθηκες νωρίς..

Bράδυ να ρθεις

Βράδυ να ρθεις,
να δεις
πως σμίγουνε εικόνες και σεντόνια
βράδυ να ρθεις,
που στάζουνε τ'ανέμου τα φτερά.

Nα σηκωθείς και να σταθείς
στου κοσμου μου την ακρη
και να κεντήσεις μια ευχή που αλλάζει τον καιρό.

Nύχτα να ρθεις ,
που τα όνειρα
πατάνε τη σκανδάλη
και τεμαχιζουν της ζωής τ'αταίριαστα κοστούμια.

Eδώ,
να δεις πως γίνεται ν αδειάζει το ποτήρι
και να γεμίζει πάλι με ήχους ηδονής,

να κρατηθείς και να πιαστείς απο σκοινί κομμένο,
να πέσεις και να αναστηθείς
στου κόσμου μου τα μάτια
που σε προσμένει

μη χαθείς και συ οπως κι άλλοι..

Κρατήσου

Κρατησου ..

καθως τον χρονο τρεφω
με ελπιδες και με ονειρα ,
τον κοσμο μου μαγευω
με λογια νερωμενα,

μ'αγκαθινα στεφανια
τυλιγω την αληθεια μου ,
που σταζει μες του δρομου
τα πετρινα τα λαθη

κι αγγιζει οτι ωραιο
θαμπωνει την προσπαθεια,
που φεγγει στο σκοταδι
κι αλλαζει την πορεια.



κρατησου..

λεει η φωνη,
μη ξεμακραινεις αλλο ,

κρατησου ..

απ τα δακρυα
που πνιγουνε τον ηλιο

κρατησου..

απ 'τον ουρανο
που γερνει στ' αγιο χωμα
και μην αφηνεις τον καπνο
να σε γεμιζει σκονη.

σηκω ,
και ντυσου ..
κι απλωσε
σεντονια μουσκεμενα
με πιστη και με ιδανικα ,
να με καλοσωρισεις ,
σαν σκυψω
και σαν αφεθω
στην αψυχη αγκαλια σου..

Ενα Σημερα..για Αυριο

Γιορτη συνεπειας μεσα μου ξημερωνει
ληθη γλυκια σκεπαζει ασυνειδητο
αχαριστη αληθεια ταξιδευει
εκει που ευχες και ονειρα απροσμενα γιορταζουν.
Αβεβαιο συναισθημα το αυριο
συγκροτημα ελπιδας παλι μοιαζει
ψεμα βαμμενο με ζωη κρατιεται απ΄το καταρτι
γεμιζει λαθη τη χαρα
καλοσωριζει πονο.


Εσυ δεν ειπες πλανη τα σημαδια?

Έρωτας πριν και μετά

Δωρα απροσμενα

Νυχτωνει.
χαθηκε η μερα.
Σωθηκε ο χρονος.
Γεμιζω αμφιβολιες παλι που διωχνουν το φως καθως με πλησιαζει.
Πεφτω παλι και σηκωνομαι μπροστα σου.
Παλι λειπεις.
Με ζεσταινει ακομα η φωτια σου κι ας τη σβηνεις
Με ζεσταινει κάθε σου φλογα που τρεμοπαιζει στα ματια μου.
Με καιει το συρταρι με τα ξυλα,τα ξυλα που γεμισαν κάθε σκεψη
Ξυλα γυμνα και ζαρωμενα,όπως τα λογια σου.
Δεν θυμασαι.
Εγω όμως θυμαμαι.
Ενας αερας φυσα τωρα παρελθοντος χρονου και με ξεριζωνει
Λεξεις,ιδεες,αναμνησεις σβηνουν και χανονται.
Κοντοστεκουν ,ξαναρχονται δειλες και ξεραμενες.
Σαν τα ξυλα που μου αφησες στο συρταρι.
Δεν τα εχω πειραξει από τοτε.
Κι ας κλεβουν χωρο απ τη σκεψη μου
Γεμιζουν τη δικη σου που είναι αδεια από παρελθον.
Σε βαραινει το παρελθον,χορταινεις με παρον,ψαχνεις μελλον.
Ζωης σημαδια εχω πανω μου κι αυτό μου φτανει.
Ζωης πικρης γεματη γλυκα .
Γλυκαινει την υπαρξη μου η απορριψη
Φερνει στα ποδια μου τον κοσμο
Πιο ελαφρυ,γιατι λειπεις εσυ
Με εξτρα γεμιση εκπληξεις.
Ατοφια σχεση ζωης
Ερωτα πριν και μετα..